Jak radzić sobie z samotnym macierzyństwem?
Samotną matką można być z wyboru albo z konieczności. Niekoniecznie ten stan musi od razu oznaczać patologię. Zazwyczaj samotnymi matkami są kobiety odważne, niezależne, pewne siebie i twardo stąpające po ziemi, które swoim dzieciom są w stanie zapewnić dostatnie i radosne dzieciństwo.
Jak wynika z badań, samotną matką jest co piąta kobieta. Zdaniem wielu ludzi takie rozwiązanie nie jest korzystne z punktu widzenia prawidłowego rozwoju dziecka, jednak psychologowie zaprzeczają, że taki układ jest o wiele lepszy niż dorastanie w pełnej rodzinie, ale w takiej, w której panuje agresja, awantura i przemoc. Dla kobiety, która wydaje na świat dziecko, wszystko jest nowe i nieznane. Pojawiają się nowe obowiązki, zmienia się styl życia, zwiększają się wydatki. A samotna matka musi stawić czoła wszelkim obowiązkom sama.
W natłoku obowiązków
Kobieta w roli matki spotyka na swojej macierzyńskiej drodze wiele trudności. Na pierwszy plan może wysuwać się cierpienie związane z rozstaniem z ojcem dziecka, wszechogarniające uczucie samotności, być może trudna sytuacja finansowa czy też kłopoty dnia codziennego, związane chociażby z organizacją dnia. W dodatku wiele kobiet podejmuje jeszcze jedno wyzwanie: wciela się w rolę pseudoojca. Samotne matki czują na sobie ciężar odpowiedzialności za los, który zgotowały swoim pociechom, poczucie winy każe być im idealnymi we wszystkim, co robią. Jednakże na dłuższą metę nie jest to dobre rozwiązanie, ponieważ powoduje irytację i sfrustrowanie.
Nie jesteś sama
Idealnie, gdy samotnie wychowująca matka może liczyć na pomoc znajomych czy przyjaciół. Wtedy takie zadania, jak odebranie dziecka ze szkoły czy zawiezienie na basen staje się możliwą do zrealizowania czynnością. W takiej sytuacji zyskujesz nieco spokoju i wytchnienia, masz poczucie, że nie jesteś sama i że nie wszystko jest na Twojej głowie. Dlatego bez oporów staraj się prosić o pomoc. Zobaczysz z czasem, jak przydatna staje się ta umiejętność.
Ale, co robić, gdy jesteśmy same? Rodzice nie żyją albo mieszkają na drugim końcu kraju, z rodziną byłego partnera nie utrzymuje się kontaktów, a wszelkie znajomości z koleżankami urwały się już dawno temu. Czy naprawdę musisz być na skraju załamania? W takich sytuacjach zwróć się z pomocą do organizacji, które prowadzą działalność wspierającą samotne matki. Są to m.in. OŚKA, ProVita czy Centrum Praw Kobiet. Równie dobrze warto poszperać na forach internetowych dla samotnych matek. Jest to korzystne rozwiązanie, ponieważ część swojego wolnego czasu, który prawdopodobnie przeznaczyłabyś na użalanie się nad sobą możesz spożytkować zupełnie inaczej. Na forach znajdziesz kobiety, które są w takiej samej sytuacji co Ty, dlatego z powodzeniem możecie wymieniać się poglądami, doświadczeniami czy trudnymi monetami, gdzie jedna może drugą pocieszać. I wtedy jest raźniej. Wtedy także czujesz, że nie jesteś sama. A może uda Ci się nawiązać przyjaźń, którą przeniesiecie do realnego świata?
Psychologowie zgodnie przyznają, że jednym z najtrudniejszych zadań, jakie mają przed sobą samotne matki, to akceptacja swojej sytuacji życiowej. Jedynie wtedy, gdy pogodzisz się ze swoim losem, jesteś w stanie należycie wypełniać swoje codzienne obowiązki.
Cechy osobowościowe dobrej, samotnej matki
- jesteś otwarta i komunikatywna, wokół Ciebie jest dużo przyjaciół i znajomych,
- za swoją sytuację losową nie obarczasz całego świata, nie uczysz dziecka wrogości do mężczyzn,
- nie wiążesz się w płytkie związki z mężczyznami,
- pomimo bolesnego rozstania dopuszczasz możliwość stworzenia udanego i długiego związku z innym mężczyzną,
- dziecko jest dla Ciebie wyłącznie dzieckiem, nie robisz z niego powiernika własnych kłopotów,
- pomimo wielu czynności związanych z opieką nad dzieckiem jesteś w stanie poświęcić czas na własne rozrywki,
- choć z ojcem malucha rozstaliście się, to jednak nie wszczepiasz w smyku niechęci do taty i dbasz o to, aby panowały między nimi dobre relacje.
