Noworodek ssie brodawkę, co pobudza znajdujące się w niej zakończenia nerwów czuciowych. Stamtąd impulsy nerwowe bez zwłoki trafiają do mózgu: najpierw do podwzgórza, a następnie do przysadki mózgowej.
Przedni płat tego gruczołu uwalnia do krwi prolaktynę: hormon, który pobudza znajdujące się w piersiach , pęcherzyki mleczne do produkcji pokarmu. Z pęcherzyków mlecznych pokarm przepływa przewodami mlecznymi do zatok mlecznych. Tu oczekuje na sygnał do wypłynięcia.
Znak aby opróżnić zatoki mleczne z pokarmu, znów daje mózg. Dziecko ssie pierś, co pobudza nerwy czuciowe znajdujące się w brodawce. Impulsy nerwowe docierają do mózgu: przez podwzgórze trafiają do przysadki. Jej tylny płat natychmiast uwalnia do krwi hormon oksytocynę. Pod jej wpływem kurczą się mięśnie okalające zatokę mleczną i brodawkę, co wytryskuje pokarm wprost do buzi dziecka. Im wcześniej dziecko ssie pierś , tym więcej pokarmu produkują gruczoły mleczne i tym sprawniej dział cały mechanizm.
Produkcja pokarmu rusza już w ciąży, organizm kobiety przygotowuje się do wytwarzania pokarmu już od początku ciąży. W II trymestrze tkanka gruczołowa zaczyna produkować siarę. Należy wiedzieć, ze mleko mamy jest najlepsze . Dzieci karmione naturalnie mniej chorują, lepiej się rozwijają: fizycznie, psychicznie i emocjonalnie
