Jak leczyć świerzb u psa?

Świerzb to bardzo niebezpieczna choroba, która z pewnością nie jest przyjemna dla naszych psów. Przyczyną tej przypadłości jest zarażenie się świerzbowcem drążącym. Ma on zdolność do rozmnażania się na skórze naszych pupili, po czym wnika do bardziej wewnętrznej części skóry. Składa także jaja i to właśnie z nich w ciągu trzech tygodni wykluwają się larwy.

Nagromadzenie się tego pasożyta skutkuje wieloma zewnętrznymi zmianami skórnymi, które występują na głowie, kończynach, brzuchu oraz na klatce piersiowej. Proces zakażenia pasożytem może odbywać się na kilka sposobów. Pies jest szczególnie narażony na zachorowanie świerzbowcem podczas kontaktu z lisem, chorymi lub bezdomnymi psami. Warto wiedzieć, że pasożyt ten jest w stanie przeniknąć nie tylko do skóry psa, lecz także innych zwierząt. Należy uważać na to, gdzie umieszczamy nasze zwierzę, ponieważ miejsca takie jak hotele dla psów czy nawet gabinety weterynaryjne również mogą sprzyjać zakażeniom świerzbowcem. W przypadku gdy adoptujemy psa ze schroniska, musimy zwrócić uwagę na strukturę jego skóry, a w razie jakichkolwiek wątpliwości udać się na wizytę do weterynarza.

Objawy choroby

Świerzbowiec daje o sobie znać bardzo wyraźnie. Na skórze psa występują liczne wykwity i rumienie. Z czasem pojawiają się piekące i swędzące grudki oraz rany i stany zapalne.

Dlatego też ciągłe drapanie się psa od razu powinno zaniepokoić nas i skłonić do jak najszybszej wizyty u weterynarza, tym bardziej jeśli psu nadmiernie wypadają włosy i tworzą się czerwone „placki” na ciele. Często jednak wiele chorób ma łudząco podobne objawy.

W tym przypadku świerzb można pomylić z grzybicą skórną, ale też sposób leczenia tych dwóch chorób jest bardzo podobny. Lokalizacja świerzbowca jest na ogół taka sama, bowiem występuje on w miejscach, gdzie występuje mniej sierści, np. na brzuchu czy pachach. Co dziwne, zakażenie może też pojawić się na pysku, a szczególnie wokół oczu i uszu. Świerzbowiec niezwykle szybko się rozprzestrzenia, w krótkim czasie obejmując większe powierzchnie ciała.

Gdy widzimy, że choroba przyjęła zaawansowaną fazę, należy niezwłocznie skorzystać z konsultacji z lekarzem weterynarii. Najczęściej w tym okresie wydziela się przykry zapach z powstałych ran otwartych na ciele zwierzęcia. Pies traci na wadze, ale też jest otępiały i nie reaguje na wołanie. Lekceważenie objawów może prowadzić do ropnego zapalenia skóry, co zapewne jest bardzo bolesne dla naszego pupila i dużo trudniejsze do wyleczenia. Efekt długotrwałej choroby jest widoczny gołym okiem, ponieważ pies coraz bardziej łysieje, a wewnątrz organizm staje się w coraz większym stopniu wyniszczony. Oczywiście normalne jest, że młodsze i silniejsze psy będą znosiły chorobę nieco lepiej niż zwierzęta starsze, nie mające już tyle energii.

Jak rozpoznać i leczyć świerzb?

Aby upewnić się, czy mamy do czynienia ze świerzbowcem, konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych. W tym celu zeskrobuje się kawałek skóry psa i poddaje się ją badaniom, na podstawie których można przedsięwziąć dalsze kroki dotyczące leczenia choroby. Przeważnie proces leczenia zwierzęcia zaczyna się od wprowadzenia do jego tkanki pewnego roztworu, co odbywa się przy pomocy specjalnie do tego przeznaczonej igły. Sposób ten jest bardzo skuteczny, jednakże nasi pupile nie wykazują zbytniej chęci poddawania się mu, gdyż po prostu boją się widoku igieł. Z tego powodu nierzadko należy zrezygnować z tejże metody i zastosowań inny sposób wyleczenia świerzbu.

Można podawać psu doustnie leki w postaci proszku. Jeśli nasz pupil sprawia trudności z połknięciem lekarstwa, istnieje możliwość wymieszania proszku przeciwświerzbowego z jedzeniem. Metody te są stosowane głównie w przypadku zaawansowanych stadiów choroby. Natomiast jeśli świerzbowiec nie poczynił dotkliwych szkód w organizmie, wystarczy regularne stosowanie sprayu. Spryskuje się ciało psa, ale tylko te miejsca, które zostały objęte chorobą. W przypadku silnie rozwiniętych przypadłości konieczne jest podawanie zwierzęciu antybiotyków, co wymaga większej partii czasu, bowiem kuracja antybiotykowa powinna trwać kilka tygodni. Oprócz tego jest to chyba najmniej przystępna forma leczenia zarówno dla psa jak i dla jego właściciela. Należy ściśle stosować się do wytycznych weterynarza, pilnować godzin podawania leku, dbać o nieustanną higienę naszego pupila i pilnowanie, aby antybiotyk na pewno został przyswojony. Właściciel musi często czyścić miejsce spania psa, ale też cały dom i pomieszczenia, w których pies przebywa. Warto też na okres antybiotykoterapii trzymać psa z dala od innych zwierząt.

Zapobieganie nawrotom

Gdy dojdzie do zakażenia świerzbowcem, pies powinien natychmiastowo zostać poddany ostrzyżeniu, ponieważ długa sierść stanowczo przeszkadza w procesie leczenia. Zbyt długi włos hamuje dostęp tlenu, co sprzyja powstawaniu licznych odparzeń naskórnych. Zanim podejmiemy leczenie farmakologiczne zwierzęcia, niezbędne jest oczyszczenie skóry, a co za tym idzie, uprzednie skrócenie sierści.

Do oczyszczenia naskórka najlepiej użyć produktu zawierającego amitrazę. Również po zakończeniu procesu leczenia powinno się stosować szampony i inne środki przeciwświądowe, aby zapobiec nawrotowi choroby. W ochronie przed ponownym atakiem choroby może też pomóc odkażenie wszelkich sprzętów używanych do utrzymania higieny psa, np. grzebieni. Zabieg ten jest nawet konieczny, ponieważ świerzbowiec jest tak trwałym pasożytem, że może żyć na różnorodnych akcesoriach kosmetycznych psa nawet przez okres kilku tygodni.