Amerykański Park Narodowy Glacier znajduje się w zachodniej części Montany, wzdłuż granicy z kanadyjską prowincją Alberta. Park ten wraz z jego kanadyjskim odpowiednikiem – Waterton Lasek, tworzy Międzynarodowy Park Pokoju – Waterton/Glacier International Peace Park. Powierzchnia chronionego obszaru to 4400 kilometrów kwadratowych, z czego amerykańska część, 4130 kilometrów, obejmuje wyjątkowo malowniczy fragment Gór Skalistych między rzeką Flathead od zachodu, szosą US 2 od południa, prerią od wschodu i granicą państwa od północy. W tym regionie panuje klimat kontynentalny górski, z mroźną, długą zimą oraz krótkim, ale ciepłym latem.
W lecie park jest dosłownie oblężony. Kręta szosa biegnąca w poprzek gór – Going-to-the-Sun Road jest zatłoczona pojazdami, a kempingi i szlaki zapełniają się turystami „plecakowymi”. Sytuacja zmienia się we wrześniu, gdy turystyczna „szarańcza” znika jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Park jest wtedy w całej swojej krasie oddany amatorom prawdziwej przygody. Od października do maja większość dróg jest, niestety, zamknięta ze względu na obfite opady śniegu.
Kiedy James Hill wybudował transkontynentalną kolej, uznał tereny Glacier za doskonałe miejsce do wypoczynku, a swoją linię Great Northern’s – za świetny środek transportu do górskiego raju. Hill wybudował hotele i pola kempingowe. W latach 1921-1932 powstała słynna droga Going-to-the-Sun Road, udostępniając szerokim masom dziewiczy uprzednio interior. Ze względu na wyjątkowe walory krajoznawcze, park narodowy Waterton Glacier zyskał najwyższy w skali światowej status międzynarodowego rezerwatu biosfery, a od 1995 roku – światowego dziedzictwa przyrody.
Atrakcje obiektu
Park narodowy Glacier jest bez wątpienia jednym z najpiękniejszych miejsc w Stanach Zjednoczonych, którego nie można ominąć, poznając największe turystyczne atrakcje USA. Na unikatowość tego przyrodniczego arcydzieła składa się wyjątkowo urozmaicona rzeźba terenu, niespotykana w innych pasmach górskich typu alpejskiego. Turkusowe i szmaragdowe polodowcowe jeziora, kryształowo czyste rzeki, zielone łąki i wyrzeźbione przez lodowce wieloboczne granie z poszarpanymi szczytami tworzą scenerię kojarzoną z najpiękniejszymi widokówkami i turystycznymi broszurami. Niższe partie gór pokryte są gęstym lasem, wyżej spotkamy łąki usiane kobiercami kwiatów. Pośród sosnowych, świerkowych, jodłowych i cedrowych lasów można spotkać sarny, jelenie, łosie i rysie. Wyżej pokazują się kojoty, świstaki i niedźwiedzie, zarówno czarne, jak i słynne grizzly. Wdzięcznym tematem do zdjęć są stosunkowo często spotykane owce gruborogie i kozły śnieżne. Miłośnicy ptaków podziwiają orły przednie i bieliki amerykańskie.
Możemy spacerować szlakami pośród wysokich turni, zdobywać strome ściany, jeździć górskimi rowerami po zapierających dech drogach, pływać kajakami po rwących rzekach, zaliczyć rejs łodzią po jeziorze, łowić pstrągi, jeździć konno, a w zimie na nartach biegowych. Jest to więc wymarzony teren do rekreacji. Wieczorem, zmęczeni, siadamy ze strażnikami przy ognisku, by posłuchać leśnych opowieści.
Nawet krótki, kilkugodzinny spacer w góry wprowadza nas w dziewiczy, niezmieniony przez człowieka świat. Łatwym szlakiem jest ścieżka wiodąca z Many Glacer w stronę Swiftcurrent Pass oraz – trudniejsze – podejście pod lodowiec Grinnell. Równie fascynujące widokowo jest przejście trasą Garden Wall od Logan Pass do Granite Park Chalet. Szczególnie urzekającym zakątkiem są brzegi górskiego strumienia McDonald Creek o niewiarygodnie kolorowym, kamienistym dni, tuż powyżej początku szlaku Trail of Cedars Nature Trails. Innym szlagierem parku jest przejazd między Triple Arche a Packers Roost. Jeśli zabraknie nam czasu na spacery, pamiętajmy, że przejazd w poprzek gór drogą Going-to-the-Sun Road jest sam w sobie atrakcją najwyższej światowej rangi.
To warto wiedzieć
Od maja do września/października służą podróżnym cztery biura informacji turystycznej: Apgar Visitor Center przy zachodnim wjeździe oraz St. Mary od wschodu i Logan Pass Visitor Center na przełęczy Logan Pass. Po stronie kanadyjskiej czynne jest Waterton Information Center.
Za wjazd zapłacimy 10 dolarów od pojazdu, bilet jest ważny przez 7 dni. Można również kupić roczny karnet za 20 dolarów. Wstęp do części kanadyjskiej (Waterton) kosztuje 4 dolary.
Wschodnia część parku przylega do rezerwatu Blackfeet, w którym żyje spopularyzowane przez Arkadego Fiedlera indiańskie plemię Czarne Stopy.
Prekambryjskie skały budujące jądro Gór Skalistych w Parku Lodowców należą do najstarszych na Ziemi.
Północne pogranicze USA to jedynie miejsce – poza Alaską i Yellowstone – gdzie na wolności można zobaczyć wilki w ich naturalnym środowisku.
W Parku Lodowców znajduje się tylko 100 kilometrów dróg, ale za to aż 1168 kilometrów szlaków dla turystyki pieszej.
W parku występuje ponad tysiąc gatunków roślin, 60 gatunków ssaków i przeszło dwieście gatunków ptaków. Żyje tam około dwóch tysięcy kozłów śnieżnych i trzysta niedźwiedzi grizzly.
