Zbliżona powierzchnią i liczbą ludności do Francji Tajlandia jest krajem tropikalnym, oblanym z trzech stron wodami Zatoki Syjamskiej, Morza Andamańskiego i Południowochińskiego, co sprawia, że typowy dla zwrotnikowej strefy monsunów klimat nie jest zbyt gorący, ale dość wilgotny.
Tajlandia to kraina bujnej przyrody – palm, drzew sandałowych, bambusów, bananowców, cytrusów, ananasów, melonów i wielu innych nieznanych do niedawna w Europie owoców, jak papaja czy durian. Tam rosną krzewy bougainville, mieniące się kolorami o każdej porze roku i najpiękniejsze kwiaty lotosu. Tam żyją na wolności słonie, lamparty, tygrysy i czarne pantery. W wodach rzek, sadzawek i kanałów roi się od ryb, a w morzach – od krewetek, małży i homarów.
Krajobraz Tajlandii jest zróżnicowany. Łagodne góry, równinne sawanny, dziewicze lasy, spowite w mgłę zatoki za skałami o fantazyjnych kształtach, szerokie, piaszczyste wybrzeża oraz wysepki wtopione w scenerię mórz południowych – sprawiają, że jest to kraj, do którego chętnie się powraca. Nie dziwi więc fakt, że każdego roku Tajlandię odwiedza kilka milionów turystów.
Tajlandzkie biura podróży zachwalają „Czarujący Wschód”, „Ekscytujący Zachód”, „Piękną Północ”, „Fascynujący Północny Wschód” i „Nieskażone Południe” swojego kraju. Każdy z tych regionów odznacza się pewną odrębnością, chociaż wszędzie łatwo dopatrzeć się wpływów chińskich, indyjskich, khmerskich albo birmańskich, malajskich czy też indonezyjskich. Różnice najłatwiej dostrzec podczas uroczystości religijnych, a także licznych imprez folklorystycznych i kulturalnych, które nawiązują do wielowiekowych tradycji narodowych. I tak Nakhon Phanom słynie z iluminowanej procesji na łodziach, Surin z pokazów słoni, Songkhla z chińskiego festiwalu księżycowego, Phuket z regat żeglarskich o puchar króla, Nakhon Sawan z Parady Smoka i Lwa, Kanchanaburi z Tygodnia Pamięci o Moście na Rzece Khwae, Khon Kaen z targów jedwabiu, Chiang Mai z wystawy kwiatów. Cała zaś Tajlandia – w tym zwłaszcza pierwsza stolica kraju, Sukhothai – kultywuje rytualny Loy Krathong – festiwal połączony z puszczaniem na wodę wianków ozdobionych płonącymi świeczkami. Rozrzutną, zapożyczoną z tropikalnej roślinności, kolorystyką zadziwiają maski, stroje, rydwany, baldachimy i inne rekwizyty artystów, którzy wcielają się w bohaterów narodowej epopei „Ramakien”. Rywalizuje z nią klasyczny balet khon, w którym tancerze przekazują treść widowiska gestami zapożyczonymi z pradawnych płaskorzeźb. Akcja przedstawień rozgrywa się przy muzyce, której dźwięki dobywane z tajskich instrumentów ludowych nie mają nic wspólnego z harmonią muzyki europejskiej.
Tajlandia jest buddyjska, a więc z innego świata wierzeń, wartości, tradycji i obyczajów. Wszędzie – w mieście i na wsi – przypominają o tym wznoszące się stupy, które zwieńczone są złocistą iglicą albo szarym kamiennym prangiem. Buddyjskie są też waty, bliskie krewne chińskiej pagody, świątynie strojne w czerwień i oranż dachówek, oślepiające w słońcu bielą ścian i – kontrastowo – błękitem, fioletem, amarantem czy ochrą bogatej ornamentyki. Wznoszone w watach i klasztorach niezliczone posągi Buddy, zadumanego nad przewrotnością natury ludzkiej bądź pobłażliwie uśmiechniętego, a także utrwalane na malowidłach ściennych sceny z jego życia, nie ustępują wartością artystyczną zbiorom Muzeum Narodowego w Bangkoku.
Turystom o zainteresowaniach bardziej doczesnych Tajlandia oferuje surowy jedwab i konfekcję, bawełnę, wyroby ze złota i srebra oraz laki, biżuterię, kamienie szlachetne, antyki, ceramikę ludową, artykuły skórzane i ludowe malarstwo olejne. Kupować je można zarówno w luksusowych sklepach, jak i w ulicznych sklepikach czy na straganach, gdzie klient i sprzedawca targując się przekazują sobie z rąk do rąk kalkulator z wybitą na nim swoją ceną. Do klimatyzowanych wnętrz zapraszają eleganckie restauracje, oferując menu tajskie – obfitujące w owoce morza, a także chińskie, koreańskie, japońskie oraz liczne odmiany kuchni europejskich i amerykańskich. Na tych, którzy uprawiają sporty, czekają pola golfowe i korty tenisowe, kręgielnie oraz przystanie jachtowe. W czystej toni Morza Andamańskiego można nurkować i polować na podwodną faunę. Siedmiomilionowy Bangkok – buddyjski, królewski, rezydencyjny, kulturalny, handlowy, przeglądający się w klongach Thonburi – na pewno warto zobaczyć, choć nie jest on głównym celem kilku milionów turystów przylatujących do Tajlandii na pokładach samolotów pięćdziesięciu różnych linii lotniczych.
O turystycznej atrakcyjności Tajlandii decyduje w dużej mierze charakter jej mieszkańców – otwarty, optymistyczny, przyjazny i gościnny.
Informacje praktyczne
Informacje praktyczne
Dni świąteczne
5 maja – Dzień Koronacji
10 maja – Royal Ploughing Cremony (ceremonia rozpoczęcia uprawy ryżu)
16 maja – Wisakha Bucha Day (święto wszystkich narodzin, oświecenia i „śmierci” Buddy)
14 lipca – Asalaha Bucha Day (święto z okazji pierwszego kazania Buddy)
15 lipca – Khab Phansa – święto buddyjskie
12 sierpnia – Urodziny Królowej
Klimat
Gorący, upalny, szczególnie od połowy lutego do czerwca. Od maja do października ulewne deszcze monsunowe.
Komunikacja wewnątrz kraju
Kolejowa
Pociągi z klimatyzacją, wagonami sypialnymi i restauracyjnymi.
Wodna
Połączenia promowe pomiędzy Thanon Tok a Nonthaburi oraz łodziami motorowymi i taksówkami wodnymi
Autobusowa
Dość dobrze rozwinięta. Autobusy zatłoczone.
Komunikacja publiczna
Państwowa sieć komunikacji autobusowej oraz prywatne minibusy. Łodzie i taksówki wodne w Bangkoku. Istnieje możliwość wynajęcia samochodu w każdym większym mieście.
Taksówki
Opłata powinna być ustalona przed kursem. Kierowcy taksówek znają zazwyczaj angielski.
Dobra sieć dróg.
Policja
Policjanci noszą mundury w kolorze khaki.
Opieka medyczna
Opieka medyczna na wysokim poziomie. Większość hoteli zatrudnia lekarzy.
Woda do picia, mycia zębów powinna być przegotowana. Niepasteryzowane mleko należy gotować, unikać przetworów mlecznych. Mięso i ryby należy jeść tylko ugotowane. Lepiej unikać wieprzowiny i majonezu
Toalety
Oznaczone sylwetką kobiety lub mężczyzny
Noclegi
Hotele
Bangkok szczyci się jednymi z najlepszych w Azji hotelami. Wiele z nich należy do Thai Hotels Association. Miejsca w nich można rezerwować na lotnisku, w biurze stowarzyszenia lub jego siedzibie. Wśród polskich turystów popularny jest Ra-jah-Hotel w Bangkoku.
Schroniska młodzieżowe
Małe, tanie schroniska dostępne są na terenie całego kraju
Kempingi
Większość kempingów znajduje się na terenie parków narodowych. Z uwagi na ogromną ilość tanich miejsc noclegowych w hotelach czy kwaterach prywatnych, kemping nie jest popularny w Tajlandii.
Inne
Istnieje możliwość wynajęcia bungalowu.
Kuchnia
Bardzo dużo restauracji serwujących dania europejskie i azjatyckie. W miejscowej kuchni używa się dużo ostrych przypraw, ale większość restauracji przygotowuje dla turystów posiłki o nieco łagodniejszym smaku.
Typowe potrawy: Tom Yam – zupa z krewetkami i kurczakiem lub rybą przyprawiona ziołami, Gang Pet – ostry sos z curry, mleczka kokosowego, ziół, czosnku, chili i pasty z krewetek, Gal Yang – pieczony kurczak z sosem barbecuex, Kao pat – smażony ryż z kawałkami krabów, kurczaka, wieprzowiny, cebulą, jajkami i szafranem.
Desery przyrządza się głównie na bazie mleczka kokosowego, częsty dodatek to owoce mango. Duży wybór oryginalnych miejscowych owoców.
Imprezy kulturalne
13-19 kwietnia – Festiwal Pattaya (barwne pochody, parady, pokazy sztucznych ogni, święto kwiatów)
10 maja – Royal Ploughing Ceremony – ceremonia rozpoczęcia sezonu ryżowego, odbywa się na polu w pobliżu Wielkiego Pałacu w Bangkoku
11-12 maja – Festiwal Sztucznych Ogni w Yasothou, barwne parady, tańce, pokazy sztucznych ogni
Czerwiec – Festiwal Phi Ta Khon w Loei – procesja witająca powrót księcia Vessandorna, przedostatniego wcielenia Buddy
22 lipca – międzynarodowy maraton w Phuket
25-27 lipca – Festiwal Świec w Ubon Ratchathani
6-8 września – regaty w Phichit na rzece Nan
Rozrywki
Koncerty Tajlandzkiej Orkiestry Klasycznej na tradycyjnych instrumentach i Nang Talung – teatr cieni. Salony masażu, nocne kluby, dyskoteki, kabarety i restauracje Bangkoku znane są na całym świecie.
Sport
Wspaniałe warunki do uprawiania sportów wodnych, szczególnie w okolicach Pattaya i Phuket. Trzy razy w tygodniu w Lumpini Stadium oraz Rajdamnen Stadium odbywają się mecze boksu tajskiego. Walki kogutów w Rose Garden w Bangkoku. Wyścigi konne w soboty w Royal Bangkok Sports Club, w niedzielę w Royal Turf Club.
Zakupy
Szczególnie popularne: jedwabie, bawełna, srebro, biżuteria, wyroby z kości słoniowej, ceramika. W weekend można odwiedzić znane targowisko Chatuchak.
Co zwiedzać?
Co zwiedzać?
Bangkok
– Wielki Pałac Królewski (Phra Borom Maha Rajawong) wraz z sąsiadującymi z nim świątyniami: Wat Phra Keo ze słynnym posążkiem Szmaragdowego Buddy oraz Wat Po z olbrzymim posągiem Leżącego Buddy; na przeciwległym brzegu Chao Phraya znajduje się świątynia Wat Arun zwieńczona wspaniałym prangiem (stelą)
– Wat Mahathat – centrum odnowy tradycji buddyjskiej w Tajlandii; Wat Rajabopitr ze wspaniałą mozaiką chińską; Wat Suthat z tradycyjnym wystrojem tajskim; kilkadziesiąt innych watów – świątyń tajskich
– Muzeum Narodowe, największa tego typu instytucja kulturalna w całej Południowo-Wschodniej Azji; ekspozycja dziejów sztuki i kultury tajskiej od czasów najdawniejszych po współczesne, w tym style: Dwarawati, Sriwidżaja, Lopburi, Chaing Saen, Sukhothai, Ayudhya i Ratanakosin
– klongi, czyli kanały prawobrzeżnej dzielnicy Thonburi, pamiątka po XIX-wiecznym Bangkoku uchodzącym wówczas za Wenecję Południowo-Wschodniej Azji oraz „targ pływający”, który w odróżnieniu od autentycznego „jarmarku na wodzie” w Damnoen Sadzak jest jego namiastką na użytek turystów
Okolice:
Muang Boran – zajmujące 80 hektarów plenerowe muzeum architektury narodowej w kształcie terytorium Tajlandii
Pattya – 200-tysięczne miasto, które w ciągu ostatnich 40 lat z rybackiej wioski zmieniło się w superluksusowy kurort morski
Suan Samphran – zespół stylowej architektury wiejskiej w tropikalnym parku, w którym odbywają się rewie tajskiego folkloru i pokazy ludowego rzemiosła artystycznego
Most na rzece Khwae (znanej nam z filmu jako Kwai) pod Kanchanaburi, gdzie istnieje muzeum obozowe JEAATH (od Japa, England, Australia, America, Thailand, Holland) z autentycznymi przedmiotami używanymi przez jeńców alianckich, którzy budowali w czasie II wojny światowej „tor śmierci” dla strategicznych celów armii japońskiej
Ayutthaya – przedostatnia stolica Syjamu, zamieniona przez Birmańczyków w 1767 roku w ruinę; kopie ówczesnych budowli zrekonstruowano w Muang Boran; Muzeum Narodowe eksponuje posągi Buddy z epoki królestwa Dwarawati
Region północny
Sukhothai – pierwsza stolica królestwa Syjamu, Muzeum Narodowe z kolekcją rzeźb w stylu Sukhothai oraz kopią słynnej inskrypcji na kamiennej steli; Wat Mahathat, dawne centrum religijne królestwa Sukhothai
Phitsanoluk – jedno z najstarszych miast Syjamu; Wat Phra Si Rattana Maha That słynący z czczonego w całym kraju wizerunku Buddy w typowym stylu tajskim; w pobliżu parki narodowe Thung Salaeng Luang i Chat Trakan z roślinnością tropikalnej dżungli
Chiang Moi, zwane „kwiatem północy” – drugie pod względem wielkości miasto kraju, z najstarszymi świątyniami: XIII-wieczny Wat Phra Singh, Wat Chiang Man z XIII-wieczną rzeźbą Kryształowego Buddy, Wat Chet Yot w stylu birmańskim; miejsce hucznie fetowanych festiwali ludowych Loy Krathong i Songkran przypominający nasz śmigus-dyngus; punkt startowy trekingów w dżunglę na pokazy pracujących słoni
Okolice:
Doi Suthep – słynny Wat Phra That ze wspaniale ornamentowanymi schodami i klasztorem buddyjskim
Park Narodowy Doi Ithanon – tereny te zamieszkują górskie plemiona Meo, Lisu, Lahu, Karen i Akha o odmiennej i oryginalnej kulturze
Region północno-wschodni
Khao Yai – najwspanialszy w kraju malowniczy park narodowy z zachowaną pierwotną florą i fauną (słonie, małpy, mangusty i cybety) oraz wodospadami Nang Rong, Haew Suwat, Kong Kaeo i Salika
Phimai – kompleks ruin XII-wiecznej kamiennej architektury khmerskiej Prasat Hin, uchodzącej za wcześniejszą od Angkor Wat w Kambodży; szczególnie cenne są zachowane reliefy i ornamenty z orłem Garuda, wężem Naga i demonami z mitologii hinduskiej – dawne miejsce kultu buddyjskiego w obrządku Mahajany
Udon Thai – miejsce wykopalisk archeologicznych wskazujących na istnienie osadnictwa w epoce brązu (przed 7 tysiącami lat) w miejscowości Ban Chiang, której okolice uznano za kolebkę narodowości tajskiej; pagoda Phra Puttha Bat Bua Bok, w której wedle tradycji zachował się odcisk stopy Buddy
Surin – miejsce organizowanych w listopadzie każdego roku dwudniowych parad słoni, które popisują się między innymi grą w piłkę
Przesmyk między Morzem Andamańskim i Zatoką Syjamską oraz wybrzeże Morza Południowochińskiego
Suratthani – nadmorskie miasto z czasów królestwa Sriwidżaja, znane z pływających na barkach procesji Chak Phra z wizerunkami Buddy – uroczystość tę kończą huczne zabawy ludowe
Okolice:
Wspaniałe plaże i plantacje palm kokosowych, opodal na wyspie Samui luksusowe kąpielisko morskie Nakhon
Thammarat, w przeszłości stolica wcześniejszego od Sriwidżaji królestwa Tambralinga; według etnografów stamtąd pochodzi balet klasyczny khon i teatr cieni nang; miasto znane jest z techniki zdobnictwa zwanej niello
Songkhia – miasto otoczone z trzech stron Morzem Południowochińskim z kąpieliskim i rozległą plażą Samila ocienioną gajami drzew kazuarynowych; XIX-wieczny pałac gubernatora w stylu chińskim mieści muzeum regionalne; w muzeum przy Wat Matchimawat 5 ekspozycja kolorowej ceramiki tajskiej i kaset z muszli morskich w malajskim stylu bukit; na pobliskiej wyspie muzułmańska wioska rybacka
Yala – nowoczesna stolica najbardziej na południe wysuniętej prowincji kraju, zamieszkała głównie przez Chińczyków, podczas gdy okoliczną ludność stanowią Malajowie; wokoło liczne groty skalne; w jednej z nich 25-metrowy posąg Buddy, w innej niezidentyfikowane malowidła pochodzące przypuszczalnie z okresu państwa Sriwidżaja
Pattani – usytuowane na lagunie miasto zamieszkałe głównie przez ludność malajską wyznającą islam; najwspanialszy w Tajlandii meczet; osobliwością lokalną są corridy, ale bez matadorów
Phang Nga – malownicza wąska zatoka urozmaicona wyłaniającymi się z wody strzelistymi skałami wapiennymi; liczne groty obwieszone potężnymi stalaktytami i ozdobione rysunkami skalnymi nieznanego pochodzenia; wsie na palach
Phuket – największa z kilku tysięcy wysp Tajlandii i największy w Południowo-Wschodniej Azji kompleks kąpielisk morskich, z licznymi hotelami i bungalowami – najbardziej znane są plaże Palong, Rawai i Surin nad Morzem Andamańskim; gaje palm kokosowych i plantacje drzew kauczukowych; oryginalna kuchnia serwująca dania złożone z frutti di mare; pobliski archipelag wysepek
Phi Phi – uznawany jest za przysłowiowy raj mórz południowych
