Gdy zdecydujesz się na przygarnięcie pod swój dach kocięcia, powinieneś skrupulatnie je zbadać tak, aby w przyszłości było zdrowe i nie sprawiało problemów wychowawczych (choroby psychiczne zdarzają się także u zwierząt). Jeśli jesteś zupełnym laikiem i zwierzęta to dla Ciebie zupełnie obcy temat koniecznie powinieneś zastosować się do naszych porad!
Zapraszamy do lektury!
Kocię (do 12 miesiąca życia)
- Na początku (o ile to możliwe) zbadaj rodziców kocięcia – powinni oni być pozbawieni wszelakich wad wrodzonych (fizycznych czy psychicznych), które mogły zostać przekazane potomstwu.
- Kocięta poniżej ośmiu tygodni nie mogą być rozdzielone z matką i rodzeństwem, ponieważ grozi to problemami z psychiką w życiu dorosłym. Dowiedz się zatem jaki jest wiek kotka.
- Zdrowy, oswojony z człowiekiem kot będzie czujny, chętny do zabawy i kontaktu.
- Kot, który na Twój widok syczy, warczy i jest zdecydowanie zestresowany może mieć złe doświadczenia z człowiekiem i oswojenie go może być trudne.
- Zwróć uwagę na budowę ciała – małe kotki powinny być szczupłe, ale nie zbyt chude. Kocięta wątłe i słabe może być chore lub mieć robaki.
- Jeśli odbierasz kocię od kogoś z domu, koniecznie dowiedz się czy ma za sobą pierwszą wizytę u lekarza weterynarii i czy jest odrobaczone.
- Warto również dowiedzieć się jakie preferencje żywieniowe ma zwierzę, gdyż nagła zmiana diety może wywołać zaparcia, wymioty.
- Oczy i uszy zdrowego kocięcia pozbawione są wydzieliny, są czyste.
- Koty dbają o swoje futro same, zatem powinno być ono zawsze czyste i błyszczące.
- Sprawdź czy kocię nie reaguje źle na dotyk – czy nie ma na jego ciele nienormalnie wrażliwych miejsc lub zgrubień.
- Jeśli decydujesz się na kota rasowego, powinieneś przebadać kocię pod kątem chorób specyficznych dla danej rasy – dysplazja stawu skokowego czy głuchota.
Zbadania kota jeszcze przed wzięciem go do domu sprawi, że będziesz mógł uniknąć przywiązania emocjonalnego i oddać kota.
Pamiętaj, że małe kocięta nie sprawdzają się dobrze w domach z bardzo małymi dziećmi – zbyt dużo przytulania i tarmoszenia może skończyć się podrapaniem lub ugryzieniem.
Dorosły kot
- Jeżeli tylko masz możliwość koniecznie skontaktuj się z poprzednim właścicielem – poznasz wówczas przeszłość kota, charakter, upodobania, a w szczególności powód oddania do adopcji. Żaden kot nie jest oddawany od tak, być może ma jakieś problemy z charakterem, nie trafia do kuwety? Nie skreślaj go od razu, większość problemów, które stwarzają koty jest możliwa do wyeliminowania, czego niestety większość osób nie wie.
- Koniecznie musisz dowiedzieć się czy kot potrafi korzystać z kuwety.
- Kot powinien być przyjacielski i dobrze do Ciebie nastawiony. Syczący i agresywny dorosły kot jest bardzo trudny do oswojenia.
- Jeśli kot jest zupełnie dziki, boi się człowieka i przychodzi w okolice domu tylko z konieczności (jedzenie, woda) absolutnie nie powinieneś barć go do mieszkania. Dorosły dziki kot nigdy nie będzie kotem kanapowym – w takim przypadku powinieneś złapać go, zabrać do weterynarza, wykastrować lub wysterylizować i z powrotem wypuścić do jego naturalnego środowiska.
- Jeśli posiadasz w domu inne zwierzęta, koniecznie dowiedz się jak Twój potencjalny nowy pupil reaguje na inne stworzenia i czy był pośród nich wychowywany. Kot z mocnym charakterem nie będzie zbyt chętnie bratał się z innymi kociakami, może nawet zacząć znaczyć teren.
- Jeżeli masz w domu malutkie dzieci, powinieneś nauczyć je jak obchodzić się z kotem i dowiedzieć się czy zwierzę miało kiedyś kontakt z maluchami.
- Najlepiej aby kot miał wyrobioną książeczkę zdrowia, a w niej zapisane wszystkie zabiegi i szczepienia. Jeśli tak nie jest, koniecznie zabierz go do weterynarza.
- Kot powinien mieć dobrą budowę ciała, czyste oczy, uszy i futro (bez łysych placków czy kołtunów). Oczywiście, wiele chorób można z powodzeniem wyleczyć, musi się tym jednak zająć lekarz weterynarii.
- Spędź z nim najwięcej czasu, jak się da, aby poznać jego charakter.
