Dobry ojciec to taki, który uczestniczy w wychowaniu dziecka. Głośno chwali i motywuje do działania i karci, gdy sytuacja tego wymaga, ale nie raniąc uczuć dziecka. W dodatku jest cierpliwy, wyrozumiały i troskliwy. Czy taki jest właśnie Twój partner? Nie? To nic nie szkodzi, możesz spróbować to zmienić.
Pamiętasz, jak Twój ojciec uczył Cię jeździć na rowerze, pomagał w lekcjach i zabierał na ryby. Poświęcał Ci sporo czasu, bo bardzo interesowało go Twoje wychowanie. W obecnych czasach nasze wymagania co do idealnego ojca jeszcze bardziej wzrosły. Bo nie tylko powinien opiekować się malcem od chwili narodzin, ale również karmić, przewijać, usypiać, wychodzić na spacer, pokazywać świat, ale i wyznaczać granice. Dla synka jest autorytetem męskości, a dla dziewczynki pierwszym w życiu mężczyzną. Jednak, jak zachęcić męża, aby więcej uwagi poświęcał dzieciom i zmienił niektóre stosowane przez siebie metody wychowawcze? Wszystko zależy od tego, jaki prezentuje typ ojca.
W ciągłym pośpiechu
W ciągłym pośpiechu
Ciągle nie ma go w domu. A to w pracy, a to na wyjeździe służbowym, a to na spotkaniu biznesowym. Jego zdaniem branie na siebie ciężaru utrzymania rodziny zwalnia go nieco z obowiązku wychowywania dzieci, co przekazuje żonie. Partnerka przytłoczona nadmiarem obowiązków staje się albo nadopiekuńcza, albo nerwowa.
A dziecko, widząc całą sytuację, próbuje ściągnąć na siebie swoją uwagę. Syn wagaruje i często bierze udział w bójkach. Brak męskiego autorytetu może spowodować u niego trudności z zaklimatyzowaniem się w dorosłym życiu. Córka jest bardzo wrażliwa i nie radzi sobie ze stresującymi sytuacjami. Brak w jej życiu ojca może spowodować próbę rekompensaty za tę sytuację związkami z mężczyznami, w których będzie szukać oparcia. A tego rodzaju związki od razu będą skazane na porażkę, gdyż żaden mężczyzna nie będzie chciał mieć dorosłej dziewczynki u swego boku, która potrzebuje opieki, tylko życiową partnerkę.
Zastanów się, czy przypadkiem nie próbujesz decydować o wszystkim, co dotyczy Twojego szkraba. Takie postępowanie może powodować u ojca utratę zaangażowania w wychowanie. Dlatego lepiej przestać brać na siebie cały ciężar odpowiedzialności i kilka razy w tygodniu powierzyć opiekę swojemu mężowi (Ty w tym czasie możesz pójść na kawę z koleżanką albo na fitness). Dodatkowo, im więcej czasu spędzi ojciec z dziećmi, tym szybciej zrodzi się między nimi więź. Jeśli jednak mąż skrzętnie wykręca się od sprawowania opieki, nie rób mu wyrzutów. O wiele lepiej będzie powiedzieć, że „brakuje nam Ciebie” niż „ciągle nie ma Cię w domu, a ja jestem ze wszystkim sama”. A może sam w dzieciństwie nie zaznał ojcowskiej uwagi i taki wyniósł przykład z domu? Dobrze będzie zasugerować mu, że dzieci czują dokładnie to samo. Gdy widzisz, że jednak mąż zaczyna spędzać czas z maluchami, wtedy najlepiej zrób krok do tyłu i nie zakłócaj im czasu swoją obecnością.
Ojciec, który jest wymagający
Jest surowy, wymagający i wprowadzający dyscyplinę. Swoje metody wychowawcze sprowadza do stosowania kar. Perfekcyjnie wyznacza granice. Nie ma w zwyczaju popuszczać dzieciom. Nie bierze pod uwagę tego, co czują i jakie mają potrzeby. Zabiera im możliwość decydowania o sobie. Nie okazuje czułości, a wręcz przeciwnie. Jest oschły i zimny, przez co zapewne nie zna swoim dzieci.
Stosowanie się do kar i zakazów tylko powierzchownie sprawia, że zaczyna się podporządkowywać obowiązującym normom. Nie zna pojęcia odpowiedzialność i ponoszenia konsekwencji za własne postępki. Nie podporządkowanie się do reguł rodzi w dziecku strach przed karą. Przywykło do tego, że nikt nie bierze pod uwagę jego myśli, uczuć i potrzeb. Czuje się niezrozumiane, niekochane i nieakceptowane. Często zdarza się, że dzieci z takich rodzin cierpią na nerwicę, zaburzenia zachowania czy niskie stopnie w szkole.
Zazwyczaj ojcowie względem swoich dzieci są bardziej konsekwentni i stanowczy niż matki. To nie kwalifikuje się do negatywnych zachowań, jeśli w parze idzie również akceptacja i zrozumienie. Powiedz mężowi, aby okazywał dzieciom więcej ciepła. Zapytaj, jak on czułby się, gdyby ktoś tak z nim postępował. Jeśli Twoim zdaniem dziecko ma za surowe kary, wtedy wspólnie ustalajcie, jakie konsekwencje będą za nieprzestrzeganie określonych zachowań.
Ojciec, który ceni zabawę ponad wszystko
Jeśli dla ojca wychowanie to tylko zabawa, to wtedy mówimy o przykładzie ojca – kumpla. Nie wymaga od dziecka, zamiast przygotować posiłek po powrocie do domu zaczyna budować wieżę z klocków, co w rezultacie może spowodować kiepskie stopnie w szkole, gdyż maluch nie ma czasu na naukę. Czasami zwierza się szkrabowi z problemów osobistych.
Choć mogłoby się wydawać, że to typ ojca najlepszy dla smyka, to w efekcie pociecha nie wie, co znaczy pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa. Na swojej głowie ma problemy dorosłych. Córki takich ojców częściej mają problemy z zaburzeniami odżywiania, jak np. anoreksja, a synowie – na zaburzenia zachowania. Nie umieją brać odpowiedzialności za swoje zachowania.
Gdy zostajesz z mężem sama, powiedz, że przyjemność sprawia Ci widok waszych wspólnych zabaw, ale chciałabyś, aby zabawa nie kolidowała z nauką i dziecięcymi obowiązkami. Zaproponuj podział czasu. Świetnie nada się do tego tablica, gdzie dokładnie ustali się pory na odrabianie lekcji, posiłki i zabawę.
