Jak udzielać pierwszej pomocy przy szoku?
Szok psychiczny lub szok spowodowany czynnikami mechanicznymi powodują zaburzenia w organizmie, które przejawiają się m.in. krytycznym spadkiem ciśnienia krwi. Przyczynami mogą być obfite krwawienia, silne oparzenia, utrata płynu z powodu zapory wrzodowej, powtarzające się wymioty lub biegunki, wyjątkowo ciężka choroba, strach itp.
Objawy te wiążą się z tym, że organizm w takich sytuacjach kieruje większość krwi do najistotniejszych organów, np. do serca.
Szok jest stanem zagrożenia życia, jeżeli zauważymy, że towarzyszą mu omdlewanie, osłabienie, mdłości, wymioty, pragnienie, szybki i płytki oddech z ziewaniem i wzdychaniem, przyspieszony, nierytmiczny puls, utrata przytomności czy gwałtowny spadek ciśnienia krwi, musimy niezwłocznie wezwać lekarza, a zszokowanemu udzielić odpowiedniej pierwszej pomocy.
Przede wszystkim należy uspokoić poszkodowanego, wygodnie ułożyć z głową położoną nisko i odwróconą na bok, aby ślina mogła swobodnie wypływać z ust, z nogami uniesionymi, aby krew łatwiej dopływała do organów wewnętrznych. Dobrze jest go też przykryć, aby zapobiec utracie ciepła, co 10 minut sprawdzać tętno i przytomność. Jeżeli oddech staje się nieregularny, układamy chorego w pozycji bocznej bezpiecznej, w razie potrzeby, jeżeli np. serce przestaje bić, wykonujemy także masaż serca i sztuczne oddychanie.