Dzbanecznik to tropikalna roślina owadożerna, którą niezwykle trudno jest pielęgnować w mieszkaniu, ponieważ posiada duże wymagania odnośnie do ciepła oraz wilgotności. Ze względu na duże wymagania ciepła i wilgotności najlepiej ją uprawia w szklarenkach, klimatyzowanych oknach kwiatowych i ciepłych szklarniach.
Jest to epifit, czyli roślina rosnąca na korze drzew, sadzi się więc ją do płaskich, ażurowych, wiszących naczyń lub na odwróconej do góry dnem doniczce, owiniętej mchem torfowym.
Dzbanecznik wymaga stanowiska jasnego lub półcienistego, które nie jest bezpośrednio nasłonecznione.
Temperatura dla dzbanecznika powinna wynosić około 30°C, nigdy poniżej 20°C.
Dzbanecznik należy podlewać bardzo regularnie – jego podłoże musi być zawsze wilgotne. Niezbędna jest także wysoka wilgotność powietrza, stąd wskazane jest umieszczenie pod rośliną kuwety z wodą lub wilgotnym mchem.
Dzbanecznik należy nawozić wiosną oraz latem co 4 tygodnie bardzo słabym roztworem gnojówki albo specjalnie dla niego przygotowanym nawozem.
Dzbanecznik przesadza się jedynie wówczas, gdy doniczka, w której rośnie, staje się zbyt mała; podłożem może być na przykład mech torfowiec z dodatkiem torfu i pociętych korzeni paproci.
Dzbanecznik rozmnażamy zimą przez sadzonki ścinane z wierzchołków pędów, które ukorzeniamy w takim samym podłożu, w którym rosną starsze rośliny, w temperaturze około 32°C.
Dzbanecznik jest rośliną bardzo wrażliwą. Dlatego jeżeli pojawią się choroby czy szkodniki, trudno ją uratować. Zamieranie liści i całych roślin jest najczęściej spowodowane niedostatecznie „tropikalnymi” warunkami uprawy.