W przedszkolach najczęściej wykorzystuje się pedagogikę zabawy, metodę Gordona i kinezjologię edukacyjną.
Czym są i jak wpływają na wychowanie dziecka? O tym dzisiaj!
Pedagogika zabawy
Założeniem pedagogiki zabawy jest takie oddziaływanie na dziecko, aby umiało ono wyrażać pozytywne uczucia, stymulować jego niezależność, a także wpływać na poczucie bezpieczeństwa.
Nauka ta szuka idealnych sposobów na uczenie się, a także ma za zadanie usprawnić komunikację między dziećmi i rozwijać integrację w grupie.
Nauczyciel musi w taki sposób wykorzystywać pedagogikę zabawy, aby razem z dzieciakami odkrywać i przeżywać zabawę, w której tańczy się i śpiewa, czy organizuje teatrzyki. Wychowawca razem z przedszkolakami bierze udział w zabawie i stara się z nią współpracować. Tego rodzaju zachowanie umacnia wzajemne relacje i wpływa na lepsze poznawanie się.
Pedagogika zabawy opiera się na pewnych zasadach:
- Do zabawy nikogo nie nakłaniamy i nie zmuszamy. Bawi się ten, kto ma na to ochotę. Jedyne, co można robić, to zachęcać do uczestnictwa.
- Unikamy konkurencji. Zabawa ma na celu nauczyć współpracy, a nie rywalizacji. Celem ma być zdobycie miłych doświadczeń.
- Wykorzystujemy różne środki przekazu.
W pedagogice zabawy stosuje się wiele rodzajów zabaw:
- zabawy integrujące uczestników,
- zabawy rozluźniające,
- zabawy wg scenariusza,
- gry dydaktyczne,
- zabawy integrujące dużą grupę.
Metoda Thomasa Gordona
Thomas Gordon jest znanym pisarzem, który wydał książkę „wychowanie bez porażek”. Można w niej przeczytać o nowej metodzie pedagogicznej, która pozwala na rozwiązanie konfliktów, do jakich dochodzi między rodzicami a dorosłymi. Autor zachęca do przeczytania nie tylko rodziców, ale również nauczycieli w szkole.
Gordon jest przeciwnikiem często stosowanych modeli rozwiązywania konfliktów, jak kary czy przemoc fizyczna. Zamiast tego uważa, że lepiej jest tworzyć takie sytuacje, gdzie podczas scysji można znaleźć kompromis. W książce T. Gordona można przeczytać również o tym, jak kształtować dobrą postawę u dzieci. W głównej mierze pokazuje, jak nauczyć się słuchać. W każdej rozmowie z dzieckiem trzeba utrzymywać z nim kontakt wzrokowy. Konwersacja z maluchem to nie tylko słuchanie. To także zadawanie pytań i ograniczenie do minimum niepotrzebnych reakcji. Rzeczą pierwszorzędną jest akceptacja i nie wyśmiewanie się czy też nie krytykowanie tego, co mówi nam dziecko. My, jako dorośli powinniśmy zachęcać smyka do tego, aby nauczył się mówić o uczuciach. Wbrew pozorom dzieciaki uczą się tego dość szybko. Wtedy potrafią w szkole czy w przedszkolu swobodnie mówić o tym, co czują, a to z kolei w bardzo dużym stopniu ułatwia komunikację.
Drodzy rodzice! Pamiętajcie, aby swoje pociechy jak najczęściej chwalić, nawet za błahe rzeczy. Pochwały działają motywująco i zachęcają do dalszego takiego postępowania, a przecież właśnie o to nam chodzi. Największą uwagę poświęcajmy osiągnięciom malucha, a nie porażkom, jakich doświadczył. Nauczmy się z nim szczerze rozmawiać, a będzie to fundament udanego rodzicielstwa.
Wychowanie dziecka to bardzo trudna sztuka. W wyniku tego procesu kształtujemy w smyku niektóre cechy charakteru i pewne nawyki.
Kinezjologia edukacyjna – metoda Dennisona
Metoda Dennisona opiera się na leczeniu niektórych zaburzeń ruchu, koncentracji czy kłopotów z nauką czytania i pisania. To inaczej mówiąc – gimnastyka mózgu.
Kinezjologia edukacyjna jest wykorzystywana do współpracowania z dziećmi, które dotknięte zostały problemami z uczeniem się. Mają dysleksję, dysgrafię czy też cierpią na nadpobudliwość czyli ADHD. Opiera się na pobudzaniu do pracy różnych funkcji psychicznych, przy zastosowaniu naturalnych ruchów całego ciała. Jej ideą jest połączenie dwóch półkul mózgowych, podczas gdy każda z nich z osobna odpowiada za inne zachowania czy umiejętności. Opanowując tą naukę człowiek jest w stanie zdobyć nową wiedzę i kwalifikacje. Wychowawcy, którzy stosują metodę Dennisona kilkakrotnie w ciągu dnia wykorzystują proste ćwiczenia mające na celu pobudzenie do pracy obu półkul mózgowych.
RODZAJE ĆWICZEŃ
- Krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na zmianę wyżej była ręka lewa, potem prawa.
- Dotykanie lewą dłonią prawego łokcia i odwrotnie.
- Dotykanie lewą dłonią prawego ucha i odwrotnie.
- Dotykanie lewą dłonią prawego kolana i odwrotnie.
- Rysowanie ręką w powietrzu ósemki, wodzenie za ręką wzrokiem, powtarzanie ćwiczenia prawą ręką a potem obiema jednocześnie.
- Uniesioną do góry głową rysuje się na suficie nosem leżących ósemek.
- Robienie kołyski całym ciałem podczas siedzenia na podłodze.
Wymienione wyżej ćwiczenia nie są skomplikowane i wykonać je można nawet w zaciszu własnego domu. Do ich przeprowadzenia nie potrzeba żadnych specjalistycznych przyrządów. Wykonywane sumiennie i dokładnie z upływem czasu doprowadzą do pobudzenia obu półkul mózgowych, co w konsekwencji spowoduje poprawienie nauki czytania, a także pisanie ładnych liter.
Wszystkie ćwiczenia proponowane przez Dennisona można podzielić na cztery grupy:
- ćwiczenia na przekraczanie linii środkowej ciała
- ćwiczenia wydłużające
- ćwiczenia energetyzujące
- ćwiczenia pogłębiające.
