Południowa Zelandia jest terenem typowo rolniczym. Jej krajobraz tworzą głównie żyzne pola i wioski. Większość dróg na południe od Ringsted prowadzi do Naestved, największego miasta w tej części Zelandii. Poza dobrze odrestaurowanym centrum i kilkoma mniejszymi muzeami, Naestved ma niewiele więcej do zaoferowania. Tylko pobliska, spokojna okolica i rzeka Susa sprawiają, że jest on dobrą bazą wypadową dla łatwych wycieczek kajakowych. Tłoczno jest tam jedynie w weekendy. Kajaki wypożyczyć można w Slusehuset, w dole jednej z alejek pomiędzy ulicą Slagelsevej i portem. Poza tym, przyjemnie można spędzić czas, wędrując wśród na wpół drewnianych domów i wstępując do Muzeum Naestved, Ringstedgade 4.
Jeśli będziemy mieć okazję, wybierzmy się na wyspę Gavno, kilka kilometrów na południe od Naestved, by zobaczyć XVIII-wieczny pałac rokokowy – imponującą budowlę, której uroku dodaje piękne położenie wśród drzew. Część tego budynku wciąż zamieszkują potomkowie dawnych właścicieli, ale posiada on również, udostępnioną zwiedzającym, kolekcję książek i malarstwa. Dojechać można autobusem nr 85, który kursuje pomiędzy centrum miasta a pałacem cztery razy dziennie.
Wyspy
Wyspy
Przy południowym wybrzeżu Zelandii leżą trzy pokaźne wyspy: Falster, Lolland i Mon, połączone z lądem drogami. Będziemy na nich potrzebować własnego środka lokomocji. Rowery można wypożyczyć w każdym biurze turystycznym i na kempingach. Dzięki nim będziemy mogli odbyć każdą wyprawę poza obręb większych osiedli, obywając się bez autobusów, które albo bardzo rzadko kursują, albo połączenia w ogóle nie istnieją.
Falster
Falster jest zdecydowanie najmniej interesującą wyspą z wymienionego trio. Są tam bardzo ładne lasy we wschodniej części i ładne, niezatłoczone plaże wzdłuż zachodnich wybrzeży, szczególnie w okolicach Marielyst. Jeżeli jednak musimy koniecznie jechać na południe Falster, do portu promowego Gedser (gdy kierujemy się do Niemiec), najlepiej zrobimy, podróżując pociągiem. Główne miasto wyspy – Nykoing – zazwyczaj pisane Nykobng F. – ma rozwinięty przemysł cukrowniczy, ciekawe średniowieczne centrum i biuro turystyczne przy ulicy Ostergade 2, które dostarcza przydatnych informacji, dotyczących przede wszystkim trzech wysp. Jest tam również schronisko młodzieżowe, Ostre Alle 112, około 2 kilometry od stacji kolejowej Nykobing, z przylegającym do niego polem kempingowym. Oba miejsca noclegowe otwarte są od maja do połowy września.
Lolland
Do Lolland z Nykobing kursuje prywatny pociąg, który przejeżdża przez miejscowość Saksobing, Maribo, aby na koniec dotrzeć do najbardziej na zachód wysuniętego punktu na wyspie – Naksos, w pobliżu miejsca, z którego promy odpływają do Langeland. Większa i mniej zatłoczona niż Falster wyspa Lolland pod każdym innym względem jest do niej bardzo podobna, z pięknymi plażami i wieloma spokojnymi zakątkami. Każde miasto posiada biuro turystyczne, schronisko młodzieżowe i pole biwakowe. Najbardziej malowniczą miejscowością jest Maribo, pięknie położone nad jeziorem Sonderso.
Mon
Na wyspie Mon nie ma kolei, więc trudniej się do niej dostać niż do pozostałych wysp. Warto jednak się potrudzić (można skorzystać z autobusu nr 64 z Voringborg na Zelandii). Jest znana wśród Duńczyków z powodu swojego białego, kredowego klifu – jedynego w Danii, ale tym, co rzeczywiście stawia Mon na pierwszym miejscu wśród wysp, jest neolityczne cmentarzysko i bielone wapnem kościoły z XIV-wiecznymi freskami, przedstawiającymi sceny z życia wiejskiego, będące najwyraźniej pracą jakiegoś wiejskiego lekarza. Główne miasto Mon – Stege, jest najbardziej dogodną bazą dla osób, które nie posiadają własnego transportu, gdyż stanowi centrum serwisu autobusowego na wyspie. W miasteczku znajduje się też pole kempingowe, przy ulicy Falckvej, otwarte od maja do sierpnia.
Najwspanialszym neolitycznym kurhanem jest Kong Asker Hoj,około 20 kilometrów od Stege w pobliżu Sprove, a najważniejsze freski można podziwiać w Elmelunde i w Fanefjord, w którym znajduje się również neolityczny kurhan, na terenie kościelnego dziedzińca. Klify ciągną się wzdłuż wschodniego wybrzeża wyspy na długości około 8 kilometrów. Autobus nr 51 kursuje pomiędzy nimi a Stege cztery albo pięć razy dziennie, zależnie od pory roku. Piętnaście minut piechotą od klifów, przy ulicy Langebjergvej 1, znajduje się schronisko młodzieżowe, otwarte przez cały rok z wyjątkiem grudnia.
