Kuchenna deska to sprzęt niezbędny każdej gospodyni. Musi być poręczna, aby wygodnie się na niej kroiło. Ale z kolei ta ukochana i wysłużona często bywa siedliskiem bakterii. Oferta rynkowa jest dziś tak bogata, że bez trudu zaopatrzymy się w deski ułatwiające nam pracę w kuchni. Warto bowiem mieć ich kilka, zgodnie z ich różnym przeznaczeniem.
Podpowiemy, czym powinniśmy kierować się przy wyborze.
Deska drewniana
Niezmiennie jest najpopularniejsza. Im grubsza, tym lepsza. Dobrze, aby miała wokół wyżłobiony rowek, w którym gromadzić się może sok wypływający z krojonych produktów. Nową deskę najlepiej zabezpieczyć, impregnując ją olejem jadalnym. Drewno ściemnieje, ale nie będzie chłonąć wody. Drewniane deski często sprzedawane są w kompletach – w tym samym kształcie, różnią się tylko rozmiarem. Taka kolekcja jest nie tylko praktyczna, ale może być ładną ozdobą kuchni – bez wstydu podamy też na nich np. sery.
Niestety, ostre noże kancerują drewno, w nacięciach zaś gromadzić się mogą drobinki żywności. Drewniana deska jest trudna do utrzymania w idealnej czystości, nie można też jej myć w zmywarce, a mocno zużytą trzeba wyrzucić. Jeśli zbyt nasiąknie, może ulec wypaczeniu (wówczas mokrą deskę trzeba obciążyć, np. garnkiem wypełnionym wodą i pozostawić do wyschnięcia).
Z tych względów drewniane deski najlepiej nadają się do krojenia pieczywa, ciast, serów, wędlin.
Deska z hartowanego szkła
Jest najbardziej higieniczna. Szklaną deskę można myć w zmywarce, łatwo też umyć ją ręcznie, bo gładkiej tafli nie sposób zarysować. Nie przyjmuje zapachów, nie ma więc obaw, że jeden produkt przejdzie nam aromatem drugiego, niwecząc nasze kulinarne popisy.
Wadą szklanych desek jest jednak to, że nie można na nich rozbijać mięsa. Dla niektórych nie do zniesienia jest też niezbyt przyjemny dźwięk, jaki wydaje rysujący po szkle nóż. Poza tym taka deska jest śliska, powinna zatem mieć gumowe nóżki, które zapobiegną jej przesuwaniu się podczas pracy.
Szklane deski będą najodpowiedniejsze do krojenia mięsa, ryb – tak świeżych, jak i wędzonych, siekania cebuli czy czosnku.
Deska plastikowa
Jest to deska najbardziej uniwersalna. Łatwa do utrzymania w czystości (może być myta w zmywarkach), przy tym stosunkowo odporna na zapachy, nienasiąkliwa i – podobnie jak deski drewniane – bezgłośna przy krojeniu.
Nowoczesne tworzywa sztuczne pozwalają na wykonanie desek „łamanych” – gdy pokroimy produkty, plastik można zgiąć, formując z deski jakby szufelkę, której zawartość łatwo przesypać do garnka czy salaterki.
Tworzywa sztuczne, szczególnie marnej jakości, nie są jednak odporne na uszkodzenia. Porysowane trzeba wymienić na nowe.
Na plastikowych deskach najlepiej kroić surowe i gotowane warzywa, owoce, jajka.
Nakładka na zlew
Niektórzy producenci zlewozmywaków proponują dodatkowe akcesoria właśnie w postaci desek do krojenia. Nakłada się je na komorę zlewu, zyskując w ten sposób dodatkową przestrzeń do kuchennych prac. Deski takie najczęściej wykonane są z drewna. To pomysłowe rozwiązanie z pewnością odpowiednie do małych pomieszczeń, gdzie każdy fragment blatu jest na wagę złota.
