Wbrew pozorom, wcale nie jest trudno to zrobić, musimy tylko wiedzieć, co jest podłożem konfliktu, tzn. dlaczego nasi rodzice postępują w sposób, który nas irytuje, w efekcie czego pojawiają się kłótnie. Od tego bowiem, jakie jest źródło konfliktu, zależy nasze postępowanie, które może go bardzo sprawnie zakończyć.
Jak postępować, gdy rodzice traktują nas wciąż jakbyśmy byli małymi dziećmi?
Jest to częsty problem – rodzice obawiają się, że bez ich pomocy nie poradzimy sobie w życiu. Mają też nadzieję, że zawsze będziemy zwracać się do nich ze swoimi problemami i dzięki temu nigdy nie odstawimy ich na boczny tor, lecz zawsze będą nam potrzebni.
Jedyne, co możemy na to poradzić, to odciąć pępowinę, jakkolwiek może to być dla nas trudne. W przeciwnym razie do końca życia będziemy zależni od rodziców, a po ich śmierci trudno będzie nam sobie poradzić, nie tylko ze smutkiem, ale też w ogóle, w życiu. Musimy więc zacząć samodzielnie podejmować decyzje, nie pytać rodziców o zdanie, nie radzić się ich ani nawet nie konsultować się z nimi. Nie powinniśmy mieć też z tego powodu wyrzutów sumienia, ale zróbmy to delikatnie, nie wyrzucajmy rodziców ze swojego życia jakby zrobili nam coś złego, ale zróbmy to z szacunkiem, na jaki zasługują, po tych wszystkich latach troskliwego zajmowania się nami.
Co robić, gdy zarzucają nam egoizm?
Takie zachowanie rodziców świadczy o tym, że czują się oni niepewni jako rodzice, mogą mieć wyrzuty sumienia, że nie byli wzorowymi opiekunami, teraz zaś chcą wzmocnić swoją pozycję, wymuszając na nas wdzięczność za wszystko, co zrobili. Dlatego wciąż wyliczają nam, jak bardzo się dla nas poświęcali i z ilu rzeczy musieli dla nas zrezygnować. Liczą na t, że wypełnimy pustkę, jaka pojawiła się w ich byciu i sprawimy, że znów poczują się ważni i potrzebni.
Jeśli chcemy to zmienić, musimy wiele mówić im o własnych troskach i problemach, których na pewno nikomu z nas nie brakuje. Gdy w miejsce pretensji pojawi się u naszych rodziców chęć pomocy, skorzystają na tym na pewno obie strony – my otrzymamy wsparcie, a rodzice będą mogli znowu poczuć się potrzebni.
Co, gdy rodzice przesadnie chwalą się nami w obecności innych?
Może to być dla nas kłopotliwe, zwłaszcza gdy zauważamy, że osoby będące świadkami takiego zachowania nie podzielają entuzjazmu naszych rodziców. Oni zachowują się tak dlatego, że to, czego im nie udało się osiągnąć, przenoszą na swe dzieci, nawet jeśli my tego wcale nie chcemy. Musimy wiedzieć, że ogromnie zależy im, byśmy mieli w życiu lepiej niż oni, ale w zamian oczekują naszej wdzięczności.
Co możemy zrobić? Najlepszą reakcją będzie opowiadanie o naszych błędach i niedociągnięciach, z humorem i dużym dystansem do siebie.
Gdy rodzice narzucają się z pomocą…
Może to być naprawdę kłopotliwe gdy ich troska jest dla nas uciążliwa, ale jednocześnie nie chcemy ich urazić. Zachowują się tak, bo bardzo im nas brakuje i boją się stracić z nami kontakt. Chcą za wszelką cenę utrzymać ważną pozycję, jaką zajmują w naszym życiu.
My musimy planować i ustalać harmonogram pomocy. Nie powinniśmy pozwalać na „spontaniczne” pomysły na ułatwienie nam życia. Ustalajmy nawet wizyty bez okazji i trzymajmy się tego, ale wszystko delikatnie i z odpowiednią dozą szacunku.
